Hoi lieve allemaal,
Na 2 weken zeuren bij het vrouwtje, mocht ik weer een verhaaltje schrijven voor jullie.
Voor degene die me nog niet kent, ik ben Amba en mijn baasje is Corine van Travelable.
Ik zat te popelen om een nieuw verhaaltje te schrijven, maar het baasje wilde zo nodig vanuit zichzelf een verhaal schrijven, iets met Pura Vida en hierdoor moest ik dus langer wachten. Als ik even goed nadenk weet ik wel weer waar Pura Vida vandaan kwam. Mijn baasjes gingen toen op vakantie naar Costa Rica en toen mocht ik 2 weken logeren bij opa en oma. Ik ben blijkbaar een grote bofkont, want ik hoef als zij op vakantie zijn niet naar een asiel of opvang, maar mag lekker bij opa en oma logeren. Daar heb ik het altijd erg naar mijn zin. En toen mijn baasjes mij weer kwamen ophalen, begon die Corona ellende.
Mijn laatste verhaaltje was toen de Koning jarig was en het lijkt wel of de tijd vliegt. Inmiddels zijn we alweer 2 weken verder.
Ik heb gehoord dat jullie het erg leuk vinden om mijn verhaaltjes te lezen en mijn baasje vind het erg leuk om ze te schrijven. Dus krijgen we nu zelfs een speciaal plekje op de website. Volgens mij noemen ze dat iets van een blog ofzo… nou maakt mij niet uit hoe ze het noemen, ik ben trots dat ik een eigen plekje krijg! En zo kunnen we nog meer verhaaltjes schrijven. Ik moet de blogs wel delen met het baasje, want zij wil ook wel eens iets leuks vertellen.
Vorige week was het weer zover. Ik moest weer stil zijn. Maar dit keer was het anders op de televisie. Er was geen mevrouw die met haar handen stond te zwaaien. Onze Koning en Koningin liepen buiten over een lege Dam. Nou ja leeg, ik zag die duiven heus wel hoor. Zo daar wil ik wel eens overheen rennen. Kan je je voorstellen, dan kom ik in volle vaart aangescheurd en dan vliegen al die duiven weg. Dat is echt een leuk spelletje, maar ik krijg dan altijd op mijn kop als ik achter vogels aan ren. “niet andere dieren plagen” zegt het baasje dan altijd. En toch probeer ik het een volgende keer gewoon opnieuw, gewoon omdat het zo leuk is.
Ik moest 2 minuten stil zijn, maar toen was het ook echt stil. Zelfs die meneer Rutte ging niet praten. Daarna klonk dat bekende lied, wat ik nog herken van Koningsdag. Toen mocht ik weer uit mijn mand komen. Echt raar hoor, want het was maar 2 minuten deze keer. De volgende dag was het feest. Er hingen allemaal vlaggen te wapperen aan de huizen. Het baasje vertelde me dat het bevrijdingsdag was. Zo das fijn zeg bevrijdingsdag, dat betekend dat mijn baasjes niet meer opgesloten in hun huis zitten en dat ze dus weer aan het werk gaan. Ik maakte snel een rekensom en dat zou betekenen dat ze dus weer op pad gingen naar klanten en ik dan het huis mocht bewaken en ik eindelijk mijn gemiste snoepjes zou krijgen. Ik hobbelde snel naar huis en bij thuiskomt ging ik alvast in de bench zitten. Zo baasje pak je tas maar en ga maar lekker naar jouw klanten. Ik bewaak het huis wel. Ik zette mijn lieve gezichtje op, gaf ook maar alvast een poot…. Nee kon ik weer uit de bench omdat het een andere bevrijdingsdag was. Ongelooflijk zeg wat een ingewikkelde periode is dit.
De volgende dag was het weer zover. Daar kwam meneer Rutte weer op de televisie. En die zwaaiende mevrouw was er gelukkig ook weer bij. Hij begon zijn verhaal dat het een lange persconferentie zou worden, omdat hij een hoop te vertellen had. Ik ben maar gaan slapen, ik merk het vanzelf wel als het baasje van de bank af springt van blijdschap.
Vele mensen om ons heen waren inderdaad blij. De kapers mochten weer open, de horeca mag over een paar weken weer open, de bioscopen mogen straks weer open en nog meer positieve dingen hoorde ik door mijn slaapje heen. Maar nee hoor mijn baasje was nog niet heel blij. Hoe zuur is dat, dat vele mensen toch weer lekker aan het werk kunnen, en mijn baasje nog steeds niet.
Mag ze nu nog niet naar haar klanten om reizen te verkopen? Ja ze mag wel naar haar klanten, alleen niemand weet nog wanneer er weer gevlogen gaat worden. Iets met code oranje voor ongeveer de hele wereld! Ik begrijp ook dit weer niet zo goed. Als het code oranje is, dan doen wij altijd een versneld uitlaat rondje. Ik haat regen en wind. Snel buiten mijn behoeften doen en hup naar binnen. Nu is het code oranje voor de hele wereld en schijnt volop de zon en loop ik me de krampen buiten.
Het is wel goed voor de lijn, dat vele gewandel. Ik was iets te zwaar, nou die paar kilo zijn er denk ik inmiddels al wel weer vanaf. Bij mijn baasje niet hoor, die zie ik allemaal lekkere dingen eten.
Afgelopen zaterdag was het baasje ineens een tijdje weg. Ze pakte niet haar werktas, maar een andere tas. En vulde deze met ijzerkoekjes, gebakken door oma. Deze ijzerkoekjes geeft het baasje altijd aan haar klanten als ze de mensen blij gaat maken met hun reisdocumenten voor de vakantie. Maar ja die mensen gaan nu niet op vakantie. Daarom bedacht het baasje om een aantal moeders voor Moederdag in het zonnetje te zetten en ging ze zaterdag met een tas vol op de fiets deze langsbrengen. Zo dacht ik, dan kan ik nu eindelijk het huis bewaken en krijg ik een snoepje.
Blij was ik dat Corine eindelijk weer op pad ging en ik ging alvast keurig in de bench zitten. Pfffff is het zaterdag en bleef de andere baas thuis.
Gisteren was weer feest. Het is moederdag. Eerst gaan we naar de oma van het baasje. Die hadden we al 7 weken niet gezien. Daar mocht ik even lekker in de tuin rond hobbelen. Vervolgens naar mijn oma’s, de moeders van mijn baasjes. En daar was ik ook al heel lang niet geweest. Ik stormde bij beide naar binnen, ik was zo blij hen weer te zien. Mijn baasjes gingen op verre afstand zitten. Zo ongezellig. Ikke niet hoor, ik ging lekker knuffelen bij de oma’s, ik mocht lekker dichtbij. Ik ben nu een soort doorgeef knuffel hond. Ik haalde de knuffel bij oma op en bracht ze bij mijn baasje en weer terug. Leuk spelletje was dit.
Het was super fijn om weer even langs familie te gaan.
Ik mag ook binnenkort weer lekker ergens in een bos gaan rond rennen. Mijn baasje gaat iets opzoeken waar het dan niet zo druk is en dan mag ik weer lekker in de auto mee.
Langzaam, heel langzaam gaat alles weer een beetje anders worden dan de laatste paar weken.
Maar we moeten wel voorzichtig blijven, want ik wil geen 2e golf zodat we weer opgesloten in huis zitten. Als jullie dat beloven, dan beloof ik dat ik de vogels meer zal plagen.
Ik weet zeker dat als iedereen zich aan de regels houdt, dat mijn baasje dan ook weer over een paar weken ( hoop ik) op pad kan gaan naar haar klanten. We kunnen dan weer gaan dromen over vakanties en ze hopelijk ook weer gaan boeken. Dus maak jij voorzichtig al weer plannen, neem dan contact op met Corine. Ik merk aan haar dat ze er nu wel klaar mee is en dat ze ook weer gewoon lekker leuke vakanties wil gaan uitzoeken en boeken.
Liefs Amba
PS: willen jullie mijn verhaaltje weer delen? Dan mag ik de volgende keer weer een blog schrijven. En omdat het nu wel erg lang duurt voordat ik het huis mag bewaken, heb ik het volgende afgesproken met het baasje. Elke keer als mijn verhaaltje wordt gedeeld, krijg ik een snoepje…. Goeie deal toch?